Sherborne is een bewegingsmethode die zich richt op het ontwikkelen van zelfvertrouwen. Het gaat over samen spelen, ravotten, stoeien en tot rust komen. Het is een samen bewegen van ouder en kind waarin het kind zich bewust kan worden van het eigen lichaam, zich bewust kan worden van de ruimte rondom zich en in relatie kan gaan met de ouder. Veronica Sherborne (grondlegster van deze methodiek) legt duidelijk de relatie tussen fysieke, emotionele en sociale ontwikkeling. De nadruk ligt niet op ‘goed’ of ‘fout’ van de bewegingen maar op het persoonlijke van de beweging. De methodiek van Veronica Sherborne richt zich dus op het ontwikkelen van zelfvertrouwen van een kind zodat het kind van daaruit relaties kan aangaan en de wereld rondom zich ontdekken.

Het uitgangspunt is contact en plezier, het gaat nooit om prestaties maar individuele groei. Er wordt gelet op lichaamstaal, de reacties en de initiatieven van het kind en de oefening laten we aansluiten op de signalen die het kind geeft. Hiermee worden gevoelens van veiligheid en eigenwaarde aangeraakt en opgebouwd.

Sherborne bewegingspedagogiek wordt gebruikt binnen individuele therapie en als gezinstherapie.