Psychomotorische therapie is een deeldomein van de kinesitherapie waarbij we niet enkel naar de functionaliteit van beenderen, gewrichten, spieren,… kijken maar naar de gehele ontwikkeling van het kind.

De ontwikkeling van een jong kind gaat snel en stormachtig. Een kind ontwikkelt op vele gebieden gelijktijdig en al deze gebieden oefenen een invloed uit op elkaar.

Deze ontwikkeling gebeurt spontaan, kinderen leren en ontdekken al spelend, met vallen en opstaan. Bij sommige kinderen gaat deze ontwikkeling trager of anders. Hier kan door middel van psychomotorische therapie een duwtje in de rug gegeven worden om de achterstand in te halen of om te leren omgaan met de tekorten die er zijn.

Er wordt steeds vertrokken vanuit het bewegen, maar er wordt veel meer beïnvloed dan enkel motoriek tijdens psychomotorische therapie. Kinderen leren hun lichaam kennen en van daaruit de ruimte rondom hen ontdekken, ze leren boven, onder, links en rechts. Ze leren zich focussen en concentreren, spanning en ontspanning. Ze krijgen plezier in bewegen, ze leren vertrouwen krijgen in hun eigen kunnen,……

Kinderen en jongeren kunnen in de praktijk terecht voor onder meer moeilijkheden op vlak van grove motoriek, fijne motoriek, schrijfmotoriek, lichaamsbesef, ruimtelijk inzicht, lateralisatie, visueel ruimtelijke vaardigheden (wat vaak aan de basis ligt van rekenproblemen), aandacht en concentratie, stress (psychosomatische klachten, hyperventilatie,…), vermoeden van DCD of dyspraxie,..